Behandeling aanhoudend en permanent boezemfibrilleren

Behandeling aanhoudend en permanent boezemfibrilleren

Boezemfibrilleren dat langer dan zeven dagen aanhoudt, wordt gezien als een aanhoudende en/of permanente vorm. Om de ritmestoornis onder controle te krijgen, zijn er twee methodieken: ritmecontrole en frequentiecontrole. Bij ritmecontrole, kan het hart met anti-aritmica of met een ingreep behandeld worden. Het doel is om het elektrische signaal uit de boezems te normaliseren waardoor de hartslag regelmatig wordt. Bij frequentiecontrole wordt geprobeerd om in rust tot minder dan 110 hartslagen per minuut te komen, zonder daarbij op het ritme te letten. Het verlagen van het aantal hartslagen vermindert de klachten. Ook kan het hart meer bloed per samentrekking doorpompen; het hart werkt dan efficiënter.

Aanpak van aanhoudende ritmestoornis

Ritmecontrole richt zich op de ritmestoornis van de hartboezems en hartkamers. Dit wordt daarom vaak gezien als beste behandeloptie. Ritmecontrole blijkt echter niet effectiever dan frequentiecontrole. Daarnaast kunnen een aantal anti-aritmica, die worden toegepast om een ritmestoornis te verhelpen, ernstige bijwerkingen veroorzaken en averechts werken.

Inzet van deze middelen vereist specialistische kennis en wordt alleen door de cardioloog gedaan. Het beste middel of de geschikte ingreep wordt bepaald naar aanleiding van uw persoonlijke situatie, zoals hartfunctie, hoelang boezemfibrilleren bestaat, of u andere aandoeningen heeft en of u andere geneesmiddelen gebruikt. Op basis hiervan wordt meestal voor frequentiecontrole gekozen, tenzij de symptomen van de ritmestoornis zeer ernstig zijn.

Medicatie bij ritmestoornis

Om de hartslag onder controle te krijgen, kunnen de volgende middelen worden ingezet:

• digoxine (Lanoxin^®)
• diltiazem (Tildiem^®)
• metaprolol (Selokeen^®)
• sotalol (Sotacor^®)
• verapamil (Isoptin^®)

De cardioloog kan naast medicijnen ook een pacemaker, elektrische cardioversie of ablatie aanraden. Op een bepaald moment kan blijken dat het eigen, normaal hartritme niet meer haalbaar is. De behandeling bestaat dan uit de ondersteuning van de hartfunctie en de vermindering van symptomen. Hiervoor wordt ook frequentiecontrole en/of ritmecontrole gebruikt.